Może się to wydawać już nudne. Wszędzie, codziennie od internetu, po radio, tv, gazety – burzenie mostu heleńskiego. Nie ma się czemu dziwić, bo naprawdę trudno jest oderwać wzrok od tego niesamowitego spektaklu.

Kiedy z hukiem opadają elementy mostu, kiedy przy tym wzbijane są w niebo tumany pyłu, nie da się przejść obojętnie.

Nie dziwi też, że niemal cały czas, codziennie ludzie przyglądają się jak most znika kawałek po kawałku. Za kilka dni nasz „heleński” będzie już tylko wspomnieniem, ale zostanie na tysiącach zdjęć, które ludzie wykonują nieustannie.

Przyglądając się burzeniu warto obejrzeć się wokół. Po drugiej stronie Dunajca dumnie stoi filar starego mostu pamiętający wojnę, wybuch zamku…

Natomiast pod zamkiem budowniczy nowej przeprawy odkryli piękne przyczółki, dzisiaj się już takich nie robi. Kiedy się dobrze przyjrzeć wodom rzeki, można wypatrzeć dziwnie kształtne głazy, które z pewnością zostały wykonane przez ludzi. Część z nich pochodzi z przedwojennego mostu, inne – z wysadzonego zamku.

Na naszych oczach dzieje się historia, wprawdzie budowlana, ale to zawsze coś.