Zapraszamy na wyjątkową wyprawę do czasów naszych przodków. W przestrzeni nie będziemy przemieszczać się daleko. W czasie – owszem. Tak daleko, jak na to pozwolą fotografie, które od wielu lat kolekcjonuje z pasją Mariusz Hamiga – twórca wyjątkowego miejsca w sieci opatrzonego nazwą Stary Nowy Sącz. Aby wyprawa wzbogaciła naszych Czytelników maksymalnie jak tylko się da, zaprosiliśmy do wspólnej przygody człowieka, który w historii Sądecczyzny porusza się bezbłędnie i potrafi pięknie prowadzić przez najciekawsze jej zakamarki. Łukasz Połomski – oto spacer trzynasty.

Na początku XX wieku u Zacharskiego pojawiła się kobieta, która dla nas jest zagadką.
Stosunkowo młoda, ubrała się na czarno. Zdecydowanie dobrze komponuje się ten kolor z jej włosami.

Taki kaprys z kolorem ubrania? Kto wie może została właśnie wdową?

W tamtym czasie często ludzie odchodzili w młodym wieku, a medycyna nie była tak rozwinięta. Kobieta, która została sama z garstką dzieci musiała przetrwać. Śmierć głowy rodziny, który był jej żywicielem, stanowił nie lada wyzwanie z wielu względów.

Często wdowy prosiły magistrat i inne instytucje, gdzie działali zmarli mężowie o zasiłki.

Tak było pod koniec XIX w., kiedy w Nowym Sączy zmarł były sekretarz Rady Miejskiej Antoni Klimek, który cieszył
się powszechnym szacunkiem. Zasłużony urzędnik opuścił ten świat 5 września 1891 r.
Wdowie po nim przyznano 300 zł reńskich emerytury, zaś dzieciom (Maria, Augusta i Stefania) po 180 złr. Miały one więc zapewniony byt. Ale ile było rodzin, gdzie tylko można było poważyć o takim świadczeniu?

Najczęściej wdowa z garstką dzieci z trudem organizowała pochówek, a potem musiała szukać nowego męża, który dopomagał jej w wychowaniu i utrzymaniu rodziny. Dopiero po I wojnie światowej kobiety ruszyły na podbój fabryk i zakładów pracy.

Ale to już inna historia.

Czytaj także: Wyprawa do czasów naszych przodków. O sile wąsa słów kilka

Łukasz Połomski

Zdjęcie ze zbiorów Mariusza Hamigi