W teatrze DTS. Kiedy spotkasz swoje alter ego

Czasy takie, że nie możemy wybrać się do teatru, a jesienią mogliśmy ledwie pomarzyć o festiwalu teatralnym. Cóż zrobić? To proste – wyjść naprzeciw potrzebom kulturalnym naszych Czytelników. Naprędce zorganizowaliśmy I Wiosenny Festiwal Teatralny. Z braku czasu i funduszy udało nam się zainscenizować tylko jeden spektakl, ale za to jaki!

Szanowni Panowie, dajemy Wam niepowtarzalną okazję, by wykazać się przy okazji Dnia Kobiet. Bez stania w kolejkach po bilety i stosowania reżimu epidemicznego możecie dziś zabrać swoje panie na spektakl. Siadajcie zatem wygodnie w fotelach bez zachowywania dystansu i imaginujcie sobie naszą jednoaktówkę.

Osoby:

Katarzyna Magiera – dyrektor Biura Reklam i Ogłoszeń Wydawnictwa DOBRE.

Ochmistrzyni – malowana lala, z zawodu aktoreczka cokolwiek dramatyczna.

Alter ego – tragikomedia w jednym akcie

AKT I (i ostatni)

SCENA 1 (i zarazem jedyna)

Katarzyna: Cześć…

Ochmistrzyni: A cóż się tak na mnie gapisz jak ciele w namalowane wrota?

Katarzyna: Może dlatego, że kogoś mi przypominasz…

Ochmistrzyni: Kogóż to miałabym ci przypominać, he? Z wyglądu jestem podobna do nikogo.

Katarzyna: Wybacz moją śmiałość, ale kiedy tu weszłam wydawało mi się, że wlazłam w lustro.

Ochmistrzyni: Wkurza mnie twoje gadanie. Sugerujesz, że jestem do kogoś podobna, a ja nie cierpię tekstów „Gdzieś już panią widziałam”. Na scenie mogłaś mnie widzieć, gamoniu. W końcu jestem sławną aktorką, więc raczej nie na stacji benzynowej mnie widywałaś.

Katarzyna: O żesz ty robaczku, a cóżeś ty taka drażliwa na swoim punkcie? Zastanawiam się tylko skąd cię mogę znać, a ty od razu z twarzą do mnie startujesz?

Ochmistrzyni: (…)