9o lat i 10 miesięcy
– tyle lat miał sądeczanin, Tadeusz Kwarta, kiedy ćwiczył na siłowni pod chmurką przy ul. Nadbrzeżnej w Nowym Sączu.
-Mam 90 lat i 10 miesięcy. Czuję się bardzo dobrze, zawsze jednak byłem bardzo aktywny. Nigdy nie paliłem, inne używki spożywałem umiarkowanie. Od ponad 30 lat jestem emerytem. Dzisiaj wciąż coś robię, np. organizuje potańcówki dla seniorów – mówi Tadeusz Kwarta.
Mimo, że widok aktywnych fizycznie seniorów jest w Nowym Sączu, i nie tylko, coraz częstszy, to pan Tadeusz z pewnością jest jednym z najstarszych, tak aktywnych, sądeczan. Do aktywności zachęca innych.
-Na siłowni przy ulicy Nadbrzeżnej staram się być kilka razy w tygodniu. Namawiam do tego wszystkich – dodaje.
Pan Tadeusz jest emerytowanym maszynistą, pracował w Warsztatach Kolejowych, a potem ZNTK.
– Roczna norma pracy wynosiła 206 godzin, myśmy robili po 250. Raz miałem ich nawet 300 – chwali się. Pamięta z czasów II wojny światowej Niemców, którzy którzy przebywali w sądeckiej parowozowni w pobliżu Warsztatów Kolejowych.
– Niemców pamiętam nie na Warsztatach, ale na terenie parowozowni. Pracę zacząłem jako kilku nastoletni chłopak, w charakterze ucznia. Ten „uczniowski” etap bardzo dobrze przygotowywał do późniejszej pracy. Niemców na warsztatach było dużo. Ja miałem sporo do czynienia z takim jednym volksdeutsche, nazywał się bodajże Weibringer. Pracowników, w tym mnie, traktował elegancko, nie było wyzwisk czy poniżania. Nic z tych rzeczy. Ale to nie był rodowity Niemiec, tylko przedstawiciel mniejszości niemieckiej w Polsce. Sporo takich urodziło się w Nowym Sączu w dzielnicy Dąbrówka. Trzeba było jednak uważać na to co, się mówi. Ci volksdeutsche bardzo bali się o siebie. Jak się odnosili grzecznie do Polaków, to Niemcy mieli do nich pretensje. Weinbringer mawiał często: „Chłopy, ja tak na was krzyczę, (co się dość często zdarzało), bo muszę”. Generalnie był jednak w porządku – wspomina Tadeusz Kwarta.
Fot. www.sportowysacz.pl
