Ludzie lubią liczyć. Przez kilka minionych dni najgorętszym tematem w Beskidzie Sądeckim było licytowanie się, ile osób przewędrowało w dwóch marszach. Jeden szedł pod tęczowymi flagami. Drugi za figurą Matki Boskiej symbolizującej to, co w życiu chrześcijan powinno być najważniejsze. Internet policzył, że w Marszu dla Życia i Rodziny poszły tysiące, a w Marszu Równości garstka – góra czterysta osób.

Pozornie jasne: „tęczowych” ludzi jest wielokrotnie mniej, bo przecież są mniejszością. Mając tego świadomość, upominają się o prawo do godnego, współistnienia w społeczeństwie, w którym nie oni – ale większość ustanawia prawa. I niby wszystko w porządku, bo gdyby proporcje były odwrotne, ludzki gatunek pewnie byłby skazany na powolne wymieranie.

A teraz przyjrzycie się bliżej… Nasi reporterzy i inni bystrzy obserwatorzy wydarzeń minionej niedzieli doskonale wiedzą, że w sądeckim Marszu Równości szli nie tylko geje, lesbijki, osoby biseksualne i transpłciowe. Byli tam również ludzie heteroseksualni. Więcej: za tęczową flagą szli nie tylko ateiści, ale kto wie czy nie przede wszystkim – chrześcijanie solidaryzujący się ze słabszymi, oraz chrześcijanie sami będący LGB, lub T. Oczywiście, że tak! Wśród nich jest cała gromada ludzi wierzących.

W Marszu dla Życia też nie było jednoznacznie. W tłum pobożnych ludzi wmieszali się  osobnicy, którzy zdają się nie rozumieć, że Ten, który umarł na krzyżu, nie dzielił ludzi na lepszych i gorszych, nie faworyzował nikogo, nie stawał po stronie silniejszych ani liczniejszych, a życie oddał za wszystkich, bez wyjątku. Za gejów, lesbijki, biseksualnych i transpłciowych też. Co dziś powiedziałby o szczególnej odmianie katolików, którzy z krzyżem na piersi pogardzają bliźnimi, nie bacząc na to, że krzyż powinien uczyć miłości, a nie pogardy?

Jestem ciekawa, ilu z Was choć przez moment pomyślało podobnie jak ja – że pięknie byłoby, gdyby zamiast dwóch, był jeden: Marsz Różnorodności Dla Życia. Czy poszłoby w nim tysiące, czy garstka…?