Chłopaki z naszej ulicy…

Cztery ostatnie miesiące to odejście na drugą stronę życia czterech dziennikarzy, którzy odcisnęli swoje wyraźnie znamię na Nowym Sączu i całym regionie. Henryk Szewczyk, Leszek Horwath, Jerzy Leśniak, Daniel Weimer. O każdym z nich mógłbym wiele powiedzieć i napisać jako osoba publiczna. Miałem z każdym z Nich wielokrotnie kontakt jako wiceprezydent czy wicemarszałek. Nie taka jednak będzie ta krótka opowieść. To będzie dykteryjka o chłopakach z mojej ulicy, z naszego podwórka, ze szkoły, z naszej parafii.

Znaliśmy się od dzieciństwa.

Jurek Leśniak (pseudonim podwórkowy „Kujas”) mieszkał naprzeciw, Daniel Weimer („Główka”) zamieszkiwał drugą stronę ulicy, Leszek Horwath („Głowoc”) przecznica dalej blok, na Batorego, a Heniu Szewczyk na Sienkiewicza.

Co zapamiętałem z lat młodości?

Jurek-Kujas miał swoją pakę. Należeli do niej również Tadek Leśniak („Luka”), Jacek Chomoncik („Haku”), Jan Lorek („Dingo”). Trzeba przyznać, że ta ekipa wzbudzała respekt! Byli o rok starsi, a bycie starszym o rok na podwórku znaczyło wiele. Można było co najwyżej załapać się na podawanie piłek. Od tamtej pory pamiętam też charakterystyczny, lekko bulgocący śmiech Kujasa. Z tej czwórki zostało dwóch – Luka i Dingo.

Z Leszkiem Horwathem („Głowoc”) chodziłem w podstawówce do jednej klasy. Był bystry, wygadany i zawsze chodził swoimi ścieżkami. Basia Porzucek przypomniała mi, że Leszek w domu posiadał rzecz bezcenną. Był to Wielki Atlas Świata. Chodziliśmy do Niego i leżąc na podłodze wędrowaliśmy wraz z Nim przez cały świat.

Z Heniem Szewczykiem połączył mnie Kościółek Kolejowy, ministrantura, lektorowanie i…stan wojenny. Wspólne zatrzymania, bibuła, NZS i Solidarność.

Daniel Weimer („Główka”)… Mieszkaliśmy na Żółkiewskiego. Razem z Krzyśkiem Popielą („Kontuzja”) byli geniuszami wiedzy o sporcie. Wygrywali w tej dyscyplinie wszystkie olimpiady miejskie, powiatowe, regionalne. Do dziś wspominam klatkę schodową i ich „quizy”. Pytanie kto grał na lewej pomocy w Wigry Suwałki i strzelił bramkę Zatoce Braniewo w sezonie 1971/72 w 63 minucie nie stanowiło większego problemu…

Czterech kolegów. Cztery historie. Cztery osobowości i charaktery. To co mieli ze sobą z całą pewnością wspólnego, to świetne pióro i piękną polszczyznę.

Często różniliśmy się w ocenach. Spieraliśmy się, ale nad naszymi sporami „nigdy nie zachodziło słońce”. Odczuwaliśmy wzajemną życzliwość, jakąś nutkę ciepła i nić serdecznej więzi podwórkowych kolegów.

Dziś, kiedy odeszliście z wiecznymi piórami w ręce do redakcji wydawnictwa „Niebiańskie Wiadomości” dedykuję Wam Chłopaki słowa Adama Kreczmara, z piosenki Włodzimierza Korcza znanej w wykonaniu Piotra Fronczewskiego:

Chłopaki z naszej ulicy

Znam ulicę niedługą, nieładną,
Która dla mnie została stworzona,
Na podwórku piłkarski stadion,
Przy śmietniku Reduta Ordona.
Kto na lody w upał pożyczy,
Da parasol gdy pada deszcz?
Tylko chłopak z naszej ulicy
I dziewczyna czasami też.

O te bruki potłukłeś kolana,
Grając dzielnie na lewej obronie,
Tu dłużyła się noc przepłakana,
Gdy dozorca cię z pasem dogonił.
I na kogo można tu liczyć
Gdy nieszczęście kłuje jak jeż?
Na chłopaków z naszej ulicy,
Na dziewczyny czasami też.

Czas w pośpiechu figle nam płata,
Piłka toczy się w bramkę pustą,
Wyrósł człowiek już z małolata
I do kina puszczają na ósmą.
Głupia wiosna kwiatami krzyczy,
Czyjeś włosy pachną jak bez,
Patrzą chłopcy z naszej ulicy
I dziewczyny na chłopców też.

Potem człowiek zdoroślał ze szczętem,
Został kimś, czyli zszedł na manowce,
Już magistrem czy może docentem
Albo nawet obcokrajowcem.
Lecz gdy sprawy masz zasadnicze,
Tak się składa, że zajrzeć chcesz
Do chłopaków na naszą ulicę
I do dziewczyn czasami też.

Czy ulica stoi jak stała,
Czy gitary w zaroślach umilkły,
Rozsypała się stara wiara
Ale przecież ludzie nie szpilki.
I bez żadnych ubocznych przyczyn
Dopomoże ci w świecie gdzieś
Starszy pan, niegdyś z naszej ulicy,
Starsza pani czasami też.